TY

Bez litości i miłości zimny niczym mróz
Idzie człowiek który nigdy nie zapragnie już.
Idac wolno i bez celu nie chce wiedzieć że
Tylko jedno małe zdanie może zmienic bieg.

Bieg cierpienia i rozstania,samotnosci sznur
Tylko jedno male tchnienie i zgaszony ból.

Ból co duszę w nienawiści bezlitośnie rwie
Który czeka bez zmęczenia aby wyrwac sie
I przemienić ciało cale w jedno wielkie zło
Ktore zniszczy i spustoszy jakże kruchy, wątły dom.

Dom stworzony tak niedawno a już stary jest
Pomarszczony zagubiony pełen żalu, łez.
Zburzyć! Zniszczyć! trzeba bedzie póki jeszcze czas zanim całkiem zmarznie wszedzie
I odejdzie w dal.

autor

tonietakmialobyc

Napisany: 2009-04-08 Dodano: 2009-04-09 02:52:59

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie