Ty, moimi Zmysłami.

Błękit oczu twych sprawia iż niebo czarne się zdaje.
Dotyk skóry twej milszy mi jest od pościeli jedwabnej, gdy umęczony spoczywam w niej.
Głos twój jak pieśń anielska krąży w mej duszy, zagłuszając cały świat i Boga.
Biel włosów twych czyni że śnieg czarnym się zdaje.
A gwiazdy zazdroszczą wściekle blasku w oczach twych.
Oddech twój luba jak wiatr znad łąki wiosennej wracający przez sady ciepłe i miłe.
Kiedy cię widzę tonę w lazurze oczu twych.
Kiedy cię słyszę, upajam się twym głosem niczym boską ambrozją.
Twe słowa miła warte więcej niż zaszczyty i chwała.
Miłość to wielki karb.
Czy kiedyś mię nim obdarujesz?

autor

LunoL

Napisany: 2005-06-08 Dodano: 2005-06-08 15:30:10

Ten wiersz przeczytano 320 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie