Tylko chwilę...

Przez kolejne lata byłe,
co minęły w sekund bryle,
życie swoje tak przeżyłem ,
jakby trwało tylko chwilę.

Chwilę cichą i spełnioną,
bo tworzyła przeznaczenie,
dając wizję upragnioną,
i dla życia potwierdzenie.

Potwierdzenie tego bytu,
które zawsze ma istnienie,
pośród łez, oraz zachwytów,
co przynosi klęsk cierpienie.

Te cierpienie tak pragnące,
trwać przy słowach zaprzeczenia,
że dążenie, choć gorące,
zawsze będzie prawdę zmieniać.

I przetworzy je w marzenie,
myśli splącze w węzły grube,
by oszukać tym cierpienie,
dając męce wieczną próbę.

Wieczną wolę , aby kłamać,
oszukiwać szczęście mknące,
które nie chce się załamać,
bo tak prawdy jest pragnące.

Prawdy, co minione lata,
utuliła w sekund bryle,
i schowała je dla świata,
jakby trwały tylko chwilę.

autor

Grand

Napisany: 2007-09-13 Dodano: 2008-02-09 11:34:24

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie