Tyn moj Kuba

Tyn moj Kuba, to je konda,
jo Wom powiym, niy do wiary,
jak jo yno z domu ponda,
on już szuko w płocie szpary.

Gizd je z niego niy wyżyty
i udowo bohatera,
loce dycko na zolyty
do suki od rottwailera.

Niy pomogom żodne płoty,
niy ważno somsiada kura,
smoli on tyż wtedy koty,
bele znojdzie w płocie dziura.

Możesz wołać, on je guchy,
niy zaciongniesz dudom gizda,
pourywo tyż lańcuchy,
bo tam czeko przeca lipsta.

Czy to lato je, czy zima,
niy do o sia wcale znać,
bez dni pora Kuby niy ma,
niy chce wtedy ani żrać.

Za pora dni przidzie, szczeko,
myrdo ogonym pod dźwiyrzami,
aż go nazod wpuszcza, czeko
i zaś chwila miyszko z nami.

Lańcuch nic tu tyż niy dowo,
ani żodno wielko chaja,
niewiniontko on udowo
i jo mu bez to tak przaja.

autor

stan09

Napisany: 2006-08-07 Dodano: 2006-08-09 10:16:13

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie