***

Wiesz... kiedy patrzę teraz na Ciebie
Widzę błyszczącą gwiazdę na niebie
I mimowolnie przymykam oczy
Bo olśniewasz jak zorza północy

Piękno Twych włosów złotem prószone
Chciałbym obsadzić na nich koronę
Lecz żadna nie jest na tyle zdobna
By była skroń wieńczyć Twoją godna

W oczu Twoich bezkresnej głębinie
Nieroztropny kochanek wnet zginie
Gdy tylko zechce spojrzeć głęboko
W to lazurowopłonące oko

Twoja skóra w bieli prześciga śnieg
A gładka jest niczym jeziora brzeg
Gdy jego tafli głęboko nocą
Rybackich łodzi sieci nie mącą

Na nosku Twoim niesforne piegi
Kwitną niewinnie jak przebiśniegi
Na cery srebrze ledwie widoczne
Nie każde oko może je dostrzec

Czerwień Twych ust jak wulkanu lawa
Której dotyk gorączką napawa
Aż pomyślałem sobie niechcący
Że smak Twych ust jest równie płonący

Zawsze gdy wtulam głowę w poduszkę
Marzę by być choć Twoim podnóżkiem
Chociaż robakiem, Twym wiernym sługą
Móc służyć Tobie długo i długo

***

Wiesz... kiedy teraz na Ciebie patrzę
Widzę aktorkę w świata teatrze
Więc okaż mi swoją dobrą wolę
I wyjaśnij mi, proszę, jaką grasz rolę

autor

michal89216

Napisany: 2008-03-14 Dodano: 2008-03-09 11:07:57

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie