Ucieczka
Pobiec białą ścieżką nieświadomości,
Płynąć strumieniem chwiejnych dni,
Byle uciec od życia, co tylko
przeszłością
Zostawiło słodki smak,
Już coraz mniej rozpoznawalny.
Bić się z losem o przeznaczenie,
By potem klątwą się stało,
Radować się dzisiaj, by jutro łzami
przywitać
I znowu uciec…
Bo każde szczęście daje sens i każe
Biec dalej…
autor
Kmicic
Dodano: 2006-09-09 00:03:34
Ten wiersz przeczytano 345 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.