Ucieczka Po Cud

Uciekam od świtu,
rzeczywistość topię,
snem zamykam drzwi
do mej świadomości.

Gdzie się znajduję?
Na pomoście,
starym,
drewnianym,
jestem nad jeziorem.

Tu zdarzył się cud,
oczyścił się mój duch,
umilkło krzyczące serce,
zniknęły ponure myśli.

Lekko mi w środku.

Ale co to...?
Słyszę głos.
Woła mnie: "Czekaj, proszę!"
Kroki, ktoś biegnie, woła...

Już nie słucham.
Opuściłam go.
Zostawiłam samego
na drewnianym pomoście.

Obudziłam się.

autor

siopestrzyczka

Napisany: 2007-06-13 Dodano: 2007-06-13 19:49:20

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie