Ucieczka szczęścia

Zamykam oczy, a tam:
obrazy prawdziwe wychodzące z ram
Wszystko zadbane w najmniejszym szczególe
a w ręku trzymam mały amulet
Ściskam go mocno, na twarzy strach
niczym w ucieczce przed sztormem jacht
Nagle cały urok znika
każdy odcień koloru umyka
Pozostał szary skrawek świata
Dziwny powiew mą duszą miata
Bezradnie stoję we własnym cieniu
a łzy spływają mi po ramieniu
Poczucie nicości wciąż dobija
a ból wewnętrzny mnie zabija

autor

nobody89

Dodano: 2007-09-16 12:45:39

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie