Tajemnice ogrodu

Tajemnice Ogrodu




W czarodziejski ogród wiedzie ścieżka
Przy niej ławki, krzewy, drzewa rozłożyste
Jest też mały domek, w którym nikt nie mieszka
Wszystko zatopione w zieleni soczystej


Czarodziejski ogród pełen tajemnic.
Cicho, smutno szumiący.
Woła, woła do swych alejkowych ciemnic.
Historie zapomniane opowiadający.


Czasem wicher przelotem zawita.
Poruszy wiekowe już drzewa.
Nadzieja ogrodu zaświta.
Może kiedyś na liściach zaśpiewa.


Przypomni przebrzmiałe już dzieje. Gdy ogrodu ścieżkami szły pary.
Wicher tylko dzisiaj zawieje.
Starych drzew poruszając konary.


Znów ogrodu nostalgia, odrętwienie,
I cisza głucha dostają.
Czasem dziwne postaci, cienie.
Ścieżkami ogrodu przemykają.


W czarodziejski ogród prowadzi ścieżyna.
Stare drzewa już tylko pamiętają.
Że ktoś kiedyś na niej się zatrzymał.
Ktoś pod drzewem ławkę zajął.


Domek mały, opuszczony zapomniany.
Kto w nim mieszkał, nie pamięta.
Wokół ogród jest zaczarowany.
Furta wielka do niego zamknięta.



Sławek

16.03.2007.

autor

czarek50

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-16 09:34:11

Ten wiersz przeczytano 782 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie