Uciekająca współczesność

Trochę filozofii na plochy* dzień.

"Uciekająca współczesność".
03.10.2017r. wtorek 12:53:00

Uciekająca współczesność
Jest mocą, nie do końca tą właściwą,
Bo wiadomo najważniejsza jest moc modlitwy.
Wśród młodych przyjaciół masz szansę
Na lekcję pokory i podziękowania.
Wszystko to może być pociechą zawartą
W Księdze Pisma,
Więc postępujmy roztropnie nie niszcząc dobra.
Potrzeba lekcji etyki, by antybiotyk przeznaczenia
Nie był zapomnieniem, lecz był apelem.
Potrzebny nam jest blask ratujący życie,
By presja nie była przecinkiem
W momencie, gdy śmierć jest zyskiem,
A denar jak zbawienie.
Chciejmy płynąć pod prąd
Trzymając anielską tarczę,
Która walczy o trzeźwość
I wiek nadziei, bo przewrotność serca
Nie jest nawróceniem, ani uniżeniem.

Uciekająca współczesność
Może być łańcuchem ocalenia,
A my bez paniki idźmy na cały świat
Tworząc go w sile wiatru.
Nie wiadomo czyj to projekt,
Ale było Veto i będzie jeszcze Liberum!
Nie bądźmy raptusami,
Lecz zobaczmy światełko w tunelu.
Tam nie jest samo zło,
Ale może być dyktat znajomych,
Którzy ostro bez pośredników
Chcą pomóc w wyborze
Tego, co w bezruchu.

Uciekająca współczesność,
A my potrzebujemy nowej Pięćdziesiątnicy,
Która będzie dialogiem niesłychanym
A nie jakimś show prawd o Miłości.
Odmawiajmy stanowczo różaniec,
Jest miesiąc różańca,
Więc ta teologia powinna nam najbardziej odpowiadać.
Ubierzmy się w serce i wymażmy złą pamięć,
Bo i tak dosięgnie nas represja,
Bo to my chrześcijanie jesteśmy wśród wybranych.
Mamy prawo zrobić wielki lament,
Ale najważniejsze jest by zacząć nowe życie,
Bo cóż tam prawo silniejszego,
Gdy tymczasem zostanie przemilczany problem.
Idźmy na wspólny festiwal,
Bo tam jest woda do życia
I nie bądźmy jak walenie w rozterce,
Albo wielki, monstrualny, straszny grzyb.

Uciekająca współczesność,
Gdzieś między pychą a autopromocją
Staje się regresją umarłych,
Którzy mają kosmate myśli
O Unii jednolitych zasad i dwóch prędkości jednocześnie.
Takie wykluczenie to gorzka wygrana
I zeżre nas drugie oblicze Kornika.
A wystarczy czasem na wpuszczać dzięciołów,
Ale nie do Unijnego koryta.
O tym wszystkim ćwierka naturalny bunt natury
Unosząc w huraganie nawet monstra,
Które stały się węzłem w ostatniej drodze
Ku zatraceniu.
Nie pomoże nawet nano świat, ani może piko świat.
Jak to wszystko widzę to serce mi piko*.
Tą filozofią mówię o współcześnie najważniejszym
I mam nadzieję, że w tym wszystkim nie będę
Odosobnionym romantykiem.

Uciekająca współczesność
To nie wyjście awaryjne spod granicy,
Ani epitafium,
Czy też dźwignięcie się z kanapy,
Która robi z nas oporniki do kwadratu
W sześciennej puszce naszego życia.
Wszystkie skarby są w sercu
I wdzięcznej pamięci,
Gdzie historyczne pojedynki
Są czasem huraganów.
Trwa niewiadomo co zwane życiem
Być może tylko po to,
Byśmy się stali królikami doświadczalnymi
W centrum innowacji,
Gdzie nie tylko DNA jest osamotnione.
Myślę, że już najwyższy czas,
Że już trzeba wrócić do Boga
I niech wie o tym Europa,
Bo historia bez histerii
Nie ma racji bytu.

*Zamierzone przez autora.

Serdecznie dziękuję, zapraszam ponownie, bo myślę, że warto :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2017-10-03 Dodano: 2017-10-08 08:41:36

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie