UCIEKAJĄCY CZAS

Cudowny spokój, cisza, tylko lekki powiew dotyka mej twarzy,
Upajam się tą chwilą nic mi się w tym momencie nie marzy.
Oddalona od ludzi, od zgiełku monotonnego, bezbarwnego życia,
Dostrzegam ile cudownych rzecz mam jeszcze do zdobycia.
Nasycam się każdą sekundą, jak wodą spragniony wędrowiec,
Zatrzymuję się na stacji refleksji,
aby znów dalej móc pobiec.
Mam nadzieję że ten bieg dziś zwycięstwem zaowocuje,
Bogatsza w doświadczeniach, wiem że tej szansy nie zmarnuję.
To radość i miłość daje szanse na uciekający tak szybko czas,
Więc żyjmy, kochajmy, wybaczajmy błędy w każdym z nas.
Tak czyniąc doznamy szczęścia i cudownego spełnienia,
Akceptując człowieka takim jakim jest,
doznamy ukojenia.
Potrzebujemy siebie nawzajem,jak powietrza, tlenu, zieleni,
Do tak prostych a cudownych rzeczy,
zostaliśmy stworzeni.

autor

Krystyna Spitalniak

Napisany: 2014-02-12 Dodano: 2014-02-12 08:34:11

Ten wiersz przeczytano 824 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie