Uciekłam…

Uciekłam… Już do końca życia będę zbiegiem
Będę zmuszona udawać, kryć się, grać w podchody
Pozwalać oczom gonić za dalekim brzegiem
A smutnym gestom na nowo przełamywać lody

Zostałeś… twoją nagrodą będzie tęsknota
I smutek odbijający się w znajomych twarzach
Starych wspomnień melancholijna brzydota
Będzie cię nękać na wyblakłych bez nas plażach

Uciekłam, a ty jednak mimo wszystko zostałeś
Jak ostatni bohater na polu bitwy
Pamiętam i ty na pewno też nie zapomniałeś
Bo miłość wryła się w nasze serca jak brzytwą

autor

Kasia

Dodano: 2004-08-09 16:33:48

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie