Uda się...

Zobaczycie, że mi się uda,
Pokonam wszystkie swoje wady.
Postanowiłem wierzyć w cuda,
A nie życiowych szans układy.

Te balansują pogrążone,
Do możliwości ludzkich granic.
Zbyt wielką ciszą otulone,
By mieć rozsądek własny za nic.

A wiara jest mądrości cieniem,
I wciąż pozwala na obłudę.
Pomiędzy dumą a cierpieniem,
Tkwi słowo które znaczy cudem.

Musi się udać potwierdzenie,
Własnego czynu jasna strona.
Inaczej na nic zapewnienie,
Że ja potrafię coś dokonać.

autor

Grand

Napisany: 2012-03-14 Dodano: 2012-03-15 09:38:07

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie