Udawała tępą grę
Niesmak tak jak mit wojował
jak ten szklany bardzo
i nie wypalił się
nie tak jak przyśpiewka strumienia
niewiarę siejąca
tam gdzie chaos coś budował
by nie siłować się ze skargą
z tą udającą tępą grę
na w pół mglistego złudzenia
tego którego nie przełknęła klątwa
autor
kenaj262
Dodano: 2013-06-12 10:37:49
Ten wiersz przeczytano 658 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Żałosne...
Przepraszam ale tylko takie słowo przyszło mi na myśl.
Najbardziej żałosne są komentarze pod tym tekstem.
Oprócz Józefy P. bo w nim wyczułam ironię (ona jedyna
myśli trzeźwo?!)
To jest tak wspaniały wiersz,że można go skomentować
tylko tak,jak Wena: +. Cieplutko
pozdrawiam!
+
Pozdrawiam.
Gra to gra, nawet gdy udawana i tępa...
Pozdrowienia
Witam. Dołączę do komentarza czarnej. Pozdrawiam
refleksja na życie, dobra gra