Ulotne piękno lata

Gwałtowny letni świt wstawał niczym łuna pożaru, zabarwiając szary horyzont wąską strużką różu. Smugi porannej mgły unosiły się znad rzeki i pełzały między drzewami, ustępując promieniom słońca, które zalewało okolicę słonecznym blaskiem. Jedna z chmur, jeszcze blada od mgły, kształtem przypominała upadającego anioła
z rozpostartymi ramionami. Wreszcie słońce wypaliło resztki porannych mgieł, i wyprowadziło z nich piękny letni dzień. Niebo lśniło czystym, głębokim błękitem, słońce wzniosło się wysoko i mocno przygrzewało. Ledwie wyczuwalny wietrzyk, muskał wierzchołki wysokich traw pachnących bogato. Wysmukłe drzewa przystrojone gęstymi, szarymi zasłonami mchu, skrywały słońce grą migocących świateł i cieni. Bujne ich korony, mieniły się we wszystkich wyobrażalnych
odcieniach zieleni, a konary tak gęste, że w dole panowały ciemności jak w nocy. W jednym z drzew, w pustym wnętrzu grubej gałęzi roiło się od mrówek, w innym , grupa grzybów, niczym grube, żółte gąbki
pęczniały w szczelinie pnia. Pod stopami, trzeszczało podszycie wygrzane letnim słońcem. Wśród drzew ćwierkały ptaki, w dole, rzeka wiła się przez splątane gąszcze wierzby docierając aż do łąki. Pasły się tam konie ,wśród różnorodnych traw, a krowy porykiwały leniwie podnosząc łby, by odegnać owady. Nie co dalej, niewielka wieś, kilka zadbanych, ładnych domów, przy ścianach których, rosły róże i inne kwiaty, nad którymi unosiły się całe roje pszczół. Tłusty, rudy kot drzemał na jednym z parapetów, gdzieś zagulgotał indyk w ogrodzie. Zza zielonego krzaku jaśminu, ubranego w białe, jakby woskowe kwiaty upojnie pachnące, ukazała się ścieżka. Otoczona
z obu stron żywopłotem, trzymała czerwcowy upał, niczym szczelny piekarnik. Przy wejściu do ogrodu , jak koronka snuły się po ogrodzeniu pnące róże i wino, w górze zielony dach z liści. W rogu , wysmukła jarzębina jak młoda dziewczyna, z lekko zabarwionymi koralami, czekająca na jesienne odwiedziny drozdów, gili i kwiczołów
którzy będą śpiewać koncerty i ucztować. Jej pień, otoczony paprociami i bluszczem , wśród którego lśniły śnieżnobiałe kwiaty podobne do orchidei. Dalej altana, ze ścianami pokrytymi dzikiem powojnikiem, jego pnącza wspinały się na dach, niczym macki gigantycznej, roślinnej ośmiornicy. Nad werandą, błękitna odmiana powoju, kwiaty zwisając kołysały się na wietrze niby stado motyli. Wewnątrz słychać muzykę, niskie, gorące dźwięki mieszały się z radosnym śpiewem ptaka siedzącego na drzewie. Duży motyl o tygrysich skrzydłach usiadł na poruszany wiatrem kwiat, rosnący w cienistym zakątku ogrodu, rzucając drżący cień .

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-06-23 Dodano: 2012-06-23 13:53:09

Ten wiersz przeczytano 1563 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie