ulotny czar poezji
coraz trudniej znaleźć inspirację
żeby nie oślepnąć w słońcu
i nie zatonąć w bezkresie nieba
między gwiazdami nie pobłądzić
gdy zgaśnie droga mleczna
i upadkiem skończą się marzenia
czy z popiołu wygrzebać szczątki
dawno niepowstałego feniksa
ulepić z nich białe kruki i wzlecieć
czy to już przebrzmiałe wątki?
autor
amnezja
Dodano: 2013-05-27 12:37:15
Ten wiersz przeczytano 1603 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Jak widać po wierszu, różne wątki się plotą nawet z
tak dziwnej inspiracji - jak jej brak. Pozdrawiam :)
Kochani, piszmy więc, czarujmy, aby nie ulatywało!
Serdeczności dla Was zostawiam
:)
Ładnie, zahacza o moje klimaty :) jak poezja będzie
czarować, zależy od autora. Pozdrawiam :)
Pełna marzenia i magii..... urokliwy czar poezji
pełny refleksji - barw uczucia i życia
Marzenia nigdy się nie kończą,
one zawsze w nas żyją i od nas zależy czy się spełnią.
Wiersz mi się podoba.
Pozdrawiam.
godne zastanowienia
O tym wszystkim można pisać w nieskończoność wciąż na
inne sposoby:)
ostatni wers zapisałbym:
to już przeprzeprzebrzmiałe wątki;
A ja powiem tak: czy to, że Van Gogh namalował
najsłynniejsze słoneczniki, ma oznaczać, że już nie
trzeba ich malować?
Niech malują, może w końcu ktoś zrobi to lepiej :)))
Na to pytanie, chyba każdy sam musi sobie
odpowiedzieć.
Bardzo mi się podoba ;)
pozdrowionka :D
Podoba mi się:)
pozdrawiam i swój mały głosik zostawiam ;)
To mądry wiersz.
Dobry!!! Podoba mi się. Pozdrawiam
Na pewno nie przebrzmiałe! Pozdrawiam :D