ultrafiolet alias załamanie...

zbrojne granikos i issos. na moim ciele,
miejsca zwycięstw twoich warg.
nad materią, chylę czoło. niczym potępiony.
ostatni z szalonych zabrał mnie ze sobą.

w ciemność, przez krótkie światło.
- to tylko wiązka Uri, fałszywy pryzmat.
a jednak, chwytam się przypuszczeń.
wiesz, że jestem uczulony na obcy dotyk.
ciekłym czekaniem przelewam z pustego,
te wrzące obrazy kobiet w moim umyśle.
lilith, jesabel, lady makbeth. lotne toksyny,
zażywam z każdym oddechem.

- nie zapalaj, niech złe tańczy na ścianach.
spójrz, jak rodzą się najpiękniejsze cienie.
istnieje moc, co przyciąga usta do ust,
siła, co każe wypowiadać zakazane słowa
i czarne źrenice. dwie półkule księżyca,
szeroko otwarte na me odkrycie.

pozwalają widzieć w mroku,
twój szósty zmysł, mój kaganiec.
skrycie zakładam, że żyjemy
naprawdę.

autor

Kornelius

Dodano: 2009-11-23 17:39:30

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie