Umarłam za życia...

Potok słów zalewa moje myśli
A w sercu sumienie się czyści
Pragnę tylko spokoju
Żeby móc znaleźć drogę...
W twym niebiańskim spojrzeniu
Zatraciłam samą siebie
Nie potrafię znaleźć utraconej radości
Konam gdyż rana jest głęboka
Nie zszyje jej nowa miłość
A życie dla mnie się skończyło
Umarłam za życia -nic już nie czuję
Moją duszę wypełnia próżnia
I jak wiatraczek obracam się bez celu...

autor

aneladgama

Napisany: 2007-03-13 Dodano: 2007-03-13 19:10:11

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie