Umysł i serce
Sercom, ktore płaczą po "wczoraj"
Umysł i serce żyją w zgodzie?
Jedno wie - drugie umie
Umysł rozważa - serce czuje
Umysł pociesza - serce płacze
Ono boli, zamyka sie, nie wpuszcza
Umysł chce je przytulić
Ale nie umie, bo nie czuje
Próbuje tylko zamrozić zimnem intelektu
Serce czeka, że ktoś większy od rozumu
Weźmie je w silne ramiona
Mądrze i czule przyciśnie do piersi
I przepełni miłścią
Chłód zamieni w ciepło
"Wiem" w "czuję"
"Czuję" w pewność , że "tak jest"
W błogim miłosnym uścisku
Pogodzenia "wiem" i "czuję"
Rozumom zbyt chłodnym, by ciepło wiosennego słońca je trochę ogrzało.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.