upadam...

Upadam wołając do Boga o litość
Lecz Go przy mnie nie ma, tak opadam w nicość
Bo by móc dostąpić miłosierdzia Jego
Musiałbym sam upaść, uczynić moc złego
Lecz ja nie wybrałem tej kłamstwa złej drogi
Tak, więc On pomija serca mego progi
Lecz też nie zapomniał o moim istnieniu
To Jego jest wola bym żył wciąż w cierpieniu
I po co modlitwa, pytanie, dlaczego?
I iluzja stwórcy, czyż sprawiedliwego?

autor

dr-pavell

Dodano: 2006-05-23 19:51:06

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie