upadek

Stojąc na krawędzi głucho krzyczę
Wśród tłumu obojętnych ciał
Połączonych w pakcie milczenia
Czy ktoś mnie uratuje? złudzenia

Stojąc na krawędzi tylko jeden
Krok. Już rozkładam skrzydła czarne
Wzbijam się ponad wszystko co ludzkie
Wznoszę się coraz wyżej i wyżej
Spadam przytłoczona obojętnością
Ludzką! Coraz niżej i niżej…

Leże samotnie w otchłani…
Martwa mimo, że nadal żyje
Oczyma duszy widzę już tylko mrok
Próbuje się podnieść lecz nie mogę

Leże samotnie w otchłani
Wśród tłumu obojętnych ciał
Połączonych w pakcie milczenia
Czy ktoś mi pomoże? Złudzenia…

autor

xedis

Dodano: 2007-10-07 18:08:50

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie