upadek

Świat już upadł i nie wstanie nigdy...
Nie powstaną ze zgliszczy nasze ciała martwe...
Zmasakrowane twarze wiatrem niepogody,
Wiatrem gwałtu i nienawiści.
Wiatrem słońca okrutnego...
Już nic nie zbawi czystej duszy kawałka życia...
Już nikt nie powoła do życia wiecznego
Nikt nie osądzi kto prawy a kto nie!
Morderca i klecha ramie w ramie umrą i odejdą...
Odejdą w zapomnienie,bez powrotu...
Bo nad nami nie ma już nieba
Bóg zapomniał już o nas...

Zapomniał już o mnie...
Nie pamięta już modlitw i błagań
Nie pamięta miłości....
Anioły mają w d**** nasze twarze!
Nasze dusze diabli wzięli...

Już nigdy nie wstanie słońce jak kiedyś...
Już nigdy ludzie nie będą ludźmi...
Już nigdy w twarz sobie nie spojrzę...

Przez tysiące różnych ludzi....
Obrzucany tysiącem różnych kamieni...

Ludzie upadli...
I nie wstaną już nigdy...

mam jedną prośbę... nie karćcie mnie za słownictwo...

autor

Vergil

Napisany: 2006-12-16 Dodano: 2007-07-25 14:17:29

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie