Upadła anielica

Stoję teraz całkiem naga,
Obdarta z niewinności.
Ktoś mą czystość wysmarował brudem,
a dusze mą z błotem zmieszał.

Stoję bez pięknych szat.
Taka jaką Bóg mnie stworzył.
Wszystko co nabyte, ziemskie,
odebrane mi zostało!

Stoję, taka zawstydzona,
taka smutna, zapłakana.
Bo grzech swój oddać musze,
jako przepustkę do nieba.

Stoję przed Tobą mój dobry Panie,
z dziurawymi skrzydłami.
Wybacz... nie polecę już dalej,
bom ja Twa wierna ale upadła anielica.

autor

bogusiaes

Napisany: 2007-04-25 Dodano: 2007-04-25 18:20:35

Ten wiersz przeczytano 928 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie