Upływ w bezsensie

Mury przechodzą w okruchy, mostu załamanie,
Nadzieja jak te kilka kamieni, symbolizujace upadek,
Kończy się ślad przewidzeń, nie wiem co się stanie,
Czarne obłoki myśli atakują moją duszę przerażającym stadem.

Patrząc w okno... tylko szara materia, bezsensu pustkowie,
Po co jestem ja ? Czy też zginę niczym te pożółkłe listki ?
Tak bardzo chcę wiedzieć, lecz nie wiem czy w ogóle się dowiem,
Próżno szukać teraz jakiegoś światła optymisty.

I tylko tykanie zegara uświadamia o bezsilności naszej,
Bo cóż zrobić jeśli losu ciężar na wartości przybiera ?
Łykiem wieczornej herbaty na chwilę kontemplację gaszę,
Już późno... I tak nigdy nie będę przy losu sterach...

autor

okhm100

Dodano: 2008-06-08 19:05:24

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie