Uroczyście

Wonieją mi w piersi
konwalie dzwoneczków
na ckliwie, na biało
łza szkli się jak dziecku.

Niebogom, tak myślę
to chyba się zdaje,
żem leśną polaną,
żem samym jest majem.

I pachną rozkosznie
w trzy ćwierci nieżywam,
a patrzeć nie wolno,
nie wolno też zrywać.

Mam usta skrwawione
w czerwieni owstydach,
że późno, że grzeszno,
że pewno ją widać.

Tumanią, to coraz
swawolniej się śmieląc,

*
lecz powiem, dzień każdy
jest przy nich niedzielą.

autor

Alicja

Napisany: 2007-04-29 Dodano: 2007-04-29 11:06:13

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie