Uroń łzę

Usiądź istoto ludzka
Uroń łzę
Przecież to nie wstyd płakać
Kiedy jest ci źle
Ktoś cię rani
Gdy kochasz
A nie jesteś kochana
Kiedy rodzice się ciebie wyrzekną
Twoja 2 połówka poprosi o spotkanie
Tylko po to
Aby powiedzieć ci kilka słów
Na pożegnanie
Potem odwrócić się do ciebie plecami
I odejść w nieznane
Istoto ludzka
Uroń choć jedną łzę
Przecież płakać to nie grzech
Nie bój się płakać
Wśród obcych ludzi
Niech widzą twe łzy
Co przejrzystą płyną strugą
Niech wiedzą iż serca nie masz z kamienia
Ni ze stali
Usiądź istoto ludzka
Uroń choćby tę jedną łzę
Nad tym światem
Który nieprawością się żarzy
Nowym dniem cię rani
Aż wreszcie
Usypia cię na zawsze
Więc istoto ludzka
Uroń łzę
I zaśnij z sercem
Tętniącym życia czerwienią

autor

negatyw

Dodano: 2005-08-22 10:07:00

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie