uśpienie
jestem łąką
w jesiennym lesie
szukaj w śpiących trawach
....
wiosną odurzę
rozgrzanym w słońcu
czarodziejskim zielem
i rozdzwoni się błękit
drgający na wietrze
pszczelim brzęczeniem
wtul się we mnie
swoją tęsknotą
niech czeka pod śniegiem
na ranną rosę
w szczęśliwych oczach
gdy ptaki powrócą do siebie
autor
Biala dama
Dodano: 2010-11-05 09:28:12
Ten wiersz przeczytano 479 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
"wtul się we mnie
swoją tęsknotą" wtulam się w moją łąkę, mam taką w
marzeniach :-)
O, a tu o dziwo nie o listopadzie :) I bardzo dobrze,
że inaczej, podoba mi się ta "łąka" :))
Eterycznie, świetny pomyśł - uosobienie łąki jako
kobiety. Inaczej, ciekawie, bardzo delikatnie.
Marzenia jak dobrze ze istnieją...jesteś jesiennym
szumem trwa i wiosennym odurzeniem...letnim
oddechem...i zimową tęsknotą..i taką pozostań...bo
jesteś sobą..
Ten wiersz ma czarodziejską moc, jest tajemny jak to
"czarodziejskie ziele". Oryginalna forma,przyjemnie,
lekko się czyta.
żeby tak można przeczekać "pod śniegiem"
szare dni życia i tęsknoty
(+
Cudownie, lekko płynnie się czyta... jest taki
delikatny i po prostu piękny... przemawia do mnie od
pierwszego przeczytania...
Jest "uśpienie" warto poczekać na przebudzenie. :))
Ładnie marzysz...przyjemnie przeczytac, gdy szaruga za
oknem.
dzięki Tobie ta jesień jest przyjemniejsza...tak miło
przypomnieć sobie kwiecistą pachnącą łąkę gdy za oknem
tak szaro...dziękuje...;)
To jest prawdziwa, rzeczywista poezja. Brawo+!