Walka wolności z tyranem.część 2

Jak z granitu wciąż wyryta,
nie wiesz nawet o co pytam,
wzrok Twój błądzi po omacku,
nie doczekasz już do brzasku,
Fala falę szybko goni,
świat swój trzymasz w drżącej dłoni.

Nie pamiętasz po co przyszłaś,
twa idea życia prysła,
o coś,kiedyś gdzieś walczyłaś.
Kim był wróg?
Co zdobyłaś?
Co straciłaś?
Czego pragniesz?
Już tej nocy nie odgadniesz.

Łajba ranka nie dotrzyma,
fala za falą ją przykrywa.
Koszmar trwania w złej godzinie,
Na dno idziesz,na dno płyniesz.

W blasku słońca gdzieś w oddali,
Imię świtem się rozpali,
i w agonii wyrwie z duszy.
Wolność!
Cisza,
spokój
żal ucichł.

Kochani myślałam że ten wiersz pozostanie bez echa. Ale się pomyliłam.Dlatego zamieściłam go dziś do końca.Dziękuję za wszystkie wczorajsze maile. Jesteście cudowni!

autor

Sara SZost

Napisany: 1990-09-05 Dodano: 2007-04-25 11:57:40

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie