Wariatka z Werony

Zachciało się im zabójczej miłości
Shakespeare na dobre w ich domu zagościł
Urodę Julii sobie wmówiła
Dla tego Romea męża rzuciła
Skłócili już dawno rodziny swoje
Teraz pragną umrzeć oboje
Niech napiszą o nich chociaż dwie strony
Że umarli śmiercią kochanków z Werony
Ona już bierze sztylet w swe ręce
Jemu podaje truciznę w butelce
On leżąc przy niej upija łyk
Z jej ust wychodzi szczęścia krzyk
Umrzeć z nim jedyne jej marzenie
Wydaje z siebie rozkoszy westchnienie
Ledwie ostatni raz zamknęła oczy
Kochany Romeo z łoża wyskoczył
Wcale trucizny z butelki nie połknął
Głośno się śmieje i tylko tak bąknął:
No i co mi powiesz kochanko wariatko
Pozbyłem się ciebie tak szybko i gładko

autor

Nina18

Napisany: 2008-02-18 Dodano: 2008-02-20 00:53:51

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie