Warkocz

Rozplatam powoli mój warkocz.
Plątanina mych marzeń i nadziei.
Włosek do włoska.
Mysi, cieniutki i taki słaby.
Czeszę moje smutki.
Delikatnie układam do snu.
Nie mieszczą się na poduszce.
Jesteście nie do zniesienia.
Małe, paskudne potworki.
Zbieram je znów mozolnie.
Co za rozwrzeszczana horda.
Kiedyś was wyrzucę na bruk.
Póki co, muszę się z wami męczyć.
Kiedyś, kiedy będę duża,
Zetnę moje piękne, długie włosy.

autor

Selena_x

Dodano: 2009-04-26 00:24:59

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie