wędrowcy

i tak przez noc całą
po kresu czerń
wędrowcy wieczni
kroczą ponad chmurami
ścieżką wydeptaną przez samego Boga
ponad horyzonty
ponad swe słabości
bohaterowie własnego świata
ku czci ich pomniki murowane
pamięcią wiersze nałożone
tak ramie w ramie
po ścieżkach chwały
ponad głowami dzieci swych
do końca w wędrówce pogrzebani
...niewinni swego losu,
lecz winą przez los pokalani....

autor

szaman82

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2007-11-19 17:58:50

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie