Wędrowiec

Jestem jak wędrowiec po bezdrożach,
Nie istnieje czas, nie istnieje świat.
Dotykam gwiazd, spoglądam w nowe światy,
Ciągle poszukuje, czekam, pragnę, tęsknie.

Dzień za dniem, miesiąc za miesiącem,
Mój byt, moje życie ciągle trwa,
Taka monotonia trosk, potrzeb, pragnień.
Tak bardzo zniechęca by odkrywać.

Spoglądam, co dzień w lustro i kogo widzę?
Samotną ciągle, lecz pełną nadziei twarz,
Że to wszystko, że ta historia odbijająca się
W oczach pozostanie w pamięci…

Że było warto….

Och to zawstydzające i smutne zwątpienie,
To, w co tyle lat wierzyłem bezsprzecznie,
Dziś to legło w gruzach zwątpienia,
Taka piękna wiara moich przodków….

autor

Vektor

Napisany: 2005-04-23 Dodano: 2006-01-18 12:42:11

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie