Wędrowniczka

Świetnie się czyta :)
> Och, jak lubię gdy piszesz
> przymykając swe oko
> o problemach, o życiu
> gdy się wiąże z rozłąką.

> Łatwiej znieść napięć struny,
> przejrzeć się w krzywym lustrze,
> i od wielu przykrość
> tak po prostu się ustrzec.

> …a tą miłość to można
> siedząc wspólnie przy stole,
> związać nicią tak mocną
> - humor dobry do szkoleń…

podazamy droga...poszukujemy nie wiedzac ze to jest w
nas......a upragnione obok....zamysliłem sie
....pozdrawiam...

Ładnie napisane. Tylko nie wiem, czy to prawdziwa
miłość była? :) Pozdrawiam

Może... Pozdr.

przyjdzie wypije i zostanie bo będzie prawdziwa.

dobre... nim herbata wystygnie pijmy pijmy...

O jak fajnie o miłości wpadnę z nią kiedy do Ciebie na
kawę :) Ładny wierszyk

Jak taka wędrowniczka to nie zasługuje na melancholię,
niech sobie biega obojętnie.

Prawdziwa miłość nigdy nie opuszcza, bo mocno wraz z
sercem wiąże się i dusza.

Wiersz napisany lekko, nastrój zwiewny refleksyjny
Bardzo ładny w wypowiedzi Podoba mi się zgrabna forma
też Pozdrowienia ciepłe :)

bardzo mądry cytat "jardud" podał jako przestrogę i
jednocześnie na życiową trwogę. a u Ciebie jak zawsze
rytmicznie, czysto i czytelnie. pozdrawiam.

rozstania...są bolesne ,ale trzeba wierzyć , że kiedyś
przyjdzie ta miłość , która będzie trwała na
wieki....wiersz fajny...pozdrawiam

"Bo miłość jak cygańskie dziecię:
Ani jej ufaj, ani wierz,
Gdy gardzisz, kocham cię nad życie,
Lecz gdy pokocham, to się strzeż!" - Autor: Georges
Bizet, Carmen, akt I.

życie trzeba przyjmować z filozoficznym spokojem jak
autorka to robi .Uroczy wiersz

A jednak czasem potrafi się zadomowić na całe życie.
Chociaż tak rzadko bywa, ale bywa.