Węgiel
On podstawą życia jest na ziemi...
Ten -co w słońcu się tak mieni,
Ten -co z ziemi go kopiemy,
Przy nim zimą się grzejemy
I na ścianie czarne linie rysujemy.
Dzisiaj węgiel jest mą muzą,
Taką bryłką-czasem małą, czasem dużą,
Czarną barwą moje oczy koi,
Cały lśniący, tak jak rycerz w zbroi.
Moje usta tlenki węgla wypuszczają,
A roślinki węgiel pochłaniają.
Cały świat na węglu jest oparty,
To jest prawda, a nie żarty,
W każdym listku, w każdym ciele,
Tego węgla jest tak wiele.
Lecz nie będę optymistką,
Kiedy powiem, że zagłada blisko,
Bez umiaru węgiel dziś spalamy,
Powodując efekt cieplarniany.
autor
~*~Kicia~*~
Dodano: 2006-12-18 22:11:32
Ten wiersz przeczytano 8682 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Dokładnie Kicia.Nasza Planeta zaczyna się buntować...
za ileś tam lat stopią się lodowce i woda pochłonie
przyszłe pokolenia, jeżeli się w czas nie opamiętamy.