Wers pożyczony

"Królestwo moje nie jest z tego świata",
Niechże i ja się w moc tych wersów rzucę świadom,
Bo odnajduję w zmysłach swoich kata,
Gdy namacalne spada na mnie wielką plagą.

Uświadamiając sobie siebie nagle,
Gdzie nieskalany cel bezsensu mroki kradnie,
Rozciągam pchane tchnieniem życia żagle,
W jakże koniecznym i przepięknym płynąc bagnie.

Wyrywam z mojej głowy myśli własne,
Powyuczanych pseudo uczuć się pozbywam,
By tylko tu i teraz było jasne,
Inaczej przyszłość mnie z przeszłością porozrywa.

Byt, gdzie poczucie czasu mnie zamęcza,
Chcąc się odnaleźć muszę wygrać z samym sobą,
Lecz wypaczają skrzętnie klucz do wnętrza,
I kłamiąc, chcą by śmierć mnie napawała trwogą.

A ja na przekór wspinam się do domu,
Gdzie mi już wszystkie me potknięcia wybaczono,
Otwartym sercem czmychnę po kryjomu,
W niedoścignioną zastygając nieskończoność.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2018-04-06 Dodano: 2018-04-06 20:20:08

Ten wiersz przeczytano 1625 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie