Wewnętrzna charakterystyka

Zamykałam nie raz
przed wielkim światem
swój świat.
Mały. Bezbronny.
Zbudowanny z łez
i przez łzy rujnowany.
Bez początku,
a z wyznaczonym
przeze mnie końcem.
Strącony przez ludzi
w nieludzką samotność.
Nikt go nie widział i nie odwiedzi.
Nikt nie pokocha, bo nie zechce poznać.

Ja nie jestem w nim królową.
Nie usługuje mi się.
Nie pyta o samopoczucie.
To ja zabiegam o względy,
to ja błagam o sympatię.

Mój świat jest jednoosobowy.
Nie ma już w nim miejsca
na jeszcze jedną miłość,
na jeszcze jedno marzenie.

Nie poradzi sobie z nadmiarem.
Przywykł do ubóstwa

autor

szahidka

Napisany: 2003-08-01 Dodano: 2004-07-13 03:20:26

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie