Wewnętrzny monolog
Nie mogę mówić o wolności,
kiedy drepcze w miejscu,
kiedy muszę wyrzekać się radości,
kiedy siedzę w pokoju niczym w
więzieniu,
kiedy gorzko płacze
pętana łańcuchami bólu i samotności.
Tu, w moim miejscu, grasują obojętni
ludzie,
egoiści poniewierający ciało i duszę,
spychając mój świat w odmęty i przepaść.
Skrzydła mam związane i nadłamane,
marzenia pokryte warstwą kurzu
spoczywają na dnie zamkniętej szuflady.
Nie mogę mówić o wolności,
kiedy łamane są prawa ludzi,
kiedy brat zabija brata,
kiedy jesteśmy obojętni na biedę,
kiedy widzę cierpienie i głód dzieci
i jestem bezsilna, nie mogąc nic zrobić.
Więc nie będę mówić o wolności.
Komentarze (60)
Wolność to stan niezależności od niczego i nikogo,
raczej w życiu niemożliwa, jesteśmy wpisani w
codzienność, a życie i tak pisze swoje scenariusze, na
które nie mamy wpływu. Pozdrawiam Ilonko:-)
bardzo wymowny jest Twój monolog
pozdrawiam
Niestety świata sobie nie wybieramy :( pozdrawiam
pod Twoim monologiem może się podpisać wielu:) i ja:)
Bardzo ciekawa,celna refleksja,
w dobrym wierszu,nie tylko Ty Autorko czujesz się
bezsilna,nie mogąc mówić w sytuacji znieczulicy i
okropieństw świata mówić o wolności.
Pozdrawiam Cię serdecznie
Bardzo ładnie napisany Monolog. Ja też nie będę mówić
o wolności, miłego wieczorku
bezsilność, najgorsze co nam towarzyszy...
pozdrawiam:)
mądry monolog...tak jesteśmy bezsilni i to jest
najgorsze:) miłego wieczoru
Ciekawe rozważania, smutne refleksje lecz jakże
prawdziwie oddające dzisiejszą rzeczywistość...
Świetna refleksja, chyba każdy czasem myśli nad
tematem, który poruszyłaś. Pozdrawiam!
Ładna refleksja. Warta zastanowienia. Pozdrawiam.
bardzo trafna refleksja Ilonko Pozdrawiam
serdecznie:)))
O sprawiedliwość trudno się doprosić,
a wolność przecież każdy w duszy nosi!
Pozdrawiam!
Ładna refleksja...
Z siódmego wersu uciekło "e" na końcu:)
Słowa warte uwagi. Potrafisz zmusić czytelnika do
refleksji. Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)