Wianek

Dnia pewnego rudy Janek
prosił Julkę o jej wianek.
Zawstydzona i speszona

rzekła:

- Janku, ja nie żona.
Chociaż się podobam tobie
główki ptaszka nie ozdobię.

Na to Janek odpowiada:

- panno młoda, panno śniada,
jak skosztować mam cukierka
niech on będzie bez papierka.

- Ty mnie peszysz Janku drogi
zbaczasz dłonią z prawej drogi.
Matuś zawsze powiadała, że mój
wianek to ma chwała. Nie odbieraj
mi go proszę, nie przytulaj, bo się płoszę.

No i przestał, poszedł sobie.
Co ja teraz biedna zrobię ?
Moje dąsy są z przekory
ten Janeczek jakiś chory.
Już nie jestem taka mała
wianek chętnie bym oddała.

autor

sylwiam71

Napisany: 2010-01-21 Dodano: 2010-01-21 14:01:30

Ten wiersz przeczytano 3686 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie