WIARO
wiaro głęboka
wiaro co wskrzeszasz nadzieję
wiaro
wiaro jak pokarm
gdzie jesteś i co się dzieje
we mnie
we mnie cię nie ma
szukam i nie znajduję
życia
życia poemat
powala mnie i dołuje
powtórzenia zamierzone
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2015-03-19 10:35:54
Ten wiersz przeczytano 794 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Prawdę Jacek mówi, trzeba iskierkę nadziei tulić, bo
nawet nie wiemy, że ona w nas zawsze się tli. Miłego
dnia.
prawdziwie ujęty temat wiary
pozdrawiam
Jeśli nie karmiona- zanika... ale zawsze można ją
dokarmić:). Tyle na przeszkodzie, a ona sama, jedna.
Trzeba ją tulić, mocno:)
Dobry wiersz i dobrej nocy życzę!
bardzo przytlaczajacy wiersz,
swietne zwrot,
"życia poemat
powala mnie i dołuje"
poemat niby piekne a doluje ...
Piękna refleksja,chociaż smutna.Pozdrawiam
serdecznie:)
Ładnie ujęty temat wiary. Miło było przeczytać:)
Pozdrawiam:)
Ładnie,też uważam,że powtórki
są tutaj zasadne.
Miłego wieczoru Jolu:)
smutno...może już zacznij pościć i ona wejdzie w
Ciebie:) pozdrawiam
Ładnie, właśnie te powtórzenia nadają klimat:)
bardzo refleksyjnie, ciekawie i zarazem smutnie,
pozdrawiam
Bardzo ładnie ujęte.
A i tak wiara sobie i życie sobie
Pozdrawiam serdecznie
Dzięki :)
poemat kojarzy mi się z czymś pięknym a ono chyba
(chyba że się mylę) nie może...
miłego...
"we mnie cie nie ma" - cię [ chyba nie zamierzone]
właśnie życia poemat może być fundamentem wiary.
Smutne i bardzo prawdziwe pozdrawiam