wiatr...

Wiatr zakłopotania
Wieje mocno
Porywiście
Nie patrzy na nic
Nie ma żadnej bariery
Jest mu łatwo.
Za łatwo.
Porusza się bardzo szybko
Nie zostawia nic na swojej drodze
Wszystko przewraca
Wszystko staje się inne
Jest w nieładzie
Przerażającym chaosie,
Pustoszącym serce właścicielki-samotnej właścicielki,
Która niczym małe dziecko boi się
Obawia się pierwszego kroku
Do szczęścia
Do niekończącej się radości,
I powoli przestaje wierzyć w miłość,
Bo jak można wierzyć w coś, co nie istnieje?

autor

Dominika:)

Napisany: 2008-06-11 Dodano: 2008-06-11 22:24:18

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie