Wiatr na ustach
Smutek w duszy gra
melodię rozpaczy,
tęsknota w rytm niej
tańczy do niszczycielskiego
rytmu serca.
W potoku łez
topie się,
gęstość tego uczucia
nie pozwala się ruszyć.
Ginę w chwilach
pozbawionych Ciebie,
spadam na ziemię,
jakby ktoś podciął
mi skrzydla.
Nie potrafię się wzbić
w powietrze
i poczuć jak
wiatr pocałunków twych
uderza w moje usta.
Gruba warstwa tęsknoty
utkana z uczucia,
przykryła moją trumnę,
...dziwnym jest
jak nić utrzymuje nacisk
tak wielki.
Czekam aż wzrok Twój
wskrzesi mój oddech,
pocałunki ożywią wzrok,
serce i dusza
znów będą mogły poczuć
mocne uderzenie wiatru,
i chłonąć każdy Twój ruch.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.