Widzenia brak... :(
Ten wiersz dedykuję wszystkim niewidomym oraz tym, którzy choć na chwilę poczuli ile znaczy utrata tego zmysłu, jeśli się go posiadało (choćby był słaby...).
Patrzeć na świat
szeroko zamkniętymi oczami,
po otrzymaniu świadomości -
oczami wypełnionymi łzami.
Poznawać naturę świata...
dotykiem,
kwiaty - zapachem,
kogoś - jego krzykiem.
Nie znać świata widoku,
nie znać piękna zmroku.
To czeka każdego
po utracie ... wzroku.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.