Widziałam jak szedłeś drogą...

Widziałam jak szedłeś drogą
Ze swoja codzienną trwogą
Na plecach plecak cień za tobą niósł
Wybrany cel miałeś już
W plecaku prowiant a w sercu nóż
Ja wiem, że na tej ścieżce nie zawrócisz już
Upór i złość w twoim wnętrzu przeważa
Twej duszy nie pomoże wizyta lekarza
Otwarte oczy masz tylko zewnętrznie
Wewnątrz ślepota zasłania serce
Obojętność okryła myśli twoje
Wierzysz, że nie przestraszą Cię wędrówki znoje
O powrocie nie ma mowy
Każdy wie, jaki jesteś honorowy
Gdy rękę wyciągałam do Ciebie
Powiedziałeś: zachowaj to dla siebie
Jednak mam wewnętrzne przeczucie
Że przerosło Cię nieprzyjacielskie knucie
A odejście przed siebie w nieznane
Jest od tego problemu uciekaniem
Lecz ty sam za siebie odpowiadasz
Z swoich grzechów się spowiadasz
Jedynie, czego teraz Ci potrzeba
To szczęścia w drodze do upragnionego nieba...

Kasia

autor

Madzia&Kasia

Napisany: 2005-01-18 Dodano: 2005-02-05 00:02:39

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie