Więc jednak musisz pójść

Więc jednak musisz pójść,
zabrać wszystko ze sobą.
Więc jednak musisz pójść,
a ja nie mogę iść z Tobą.
Nie mogę zabrać powiewu wiatru,
zapachu leśnych drzew,
wonności miłosnego alabastru
i lotu podniebnych mew.
Nie mogę zabrać skrzydeł
i słońcu jednego promienia,
nici białych i przędzideł,
tego ostatniego mego marzenia.
Więc jednak musisz pójść,
ubierasz się w rosę z trawy,
otulasz kocem zielonych liści,
perfumujesz zapachem porannej kawy
i wiesz, że plan ten się ziści.

Więc jednak musisz pójść
i zabrać wszystko ze sobą.
Musisz przekroczyć ten próg
i stać się mej duszy ozdobą.

Napisany 27- 28. VII. 2006

autor

Cristof7

Dodano: 2006-07-30 10:16:35

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie