W wiechlinowych ścieżkach

Będę tęsknić. Cała. W dziką miętę strojna,
nastroszę falbanki w łopianowej halce.
Białobiel brzozowa rozkołysze biodra,
wkładając na wietrze paradne jedwabie.

W wiechlinowych ścieżkach zatracimy siebie
pospiesznym, wprost w usta (nietrzeźwe)
szeptaniem.
Wędrówki dotyków zatoczą nieb siedem,
aż po nagich wargach, jak wiśnie wezbranych

spłyną strzępki wersów. A wiatr niech utula,
kołysze, kołysze ziołową piosenką.
Zarzuci bezwstydnie, w słońca pocałunku,
rumianki z koszuli na sukienkę(z)miętą.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2019-01-10 Dodano: 2019-04-10 10:25:35

Ten wiersz przeczytano 2907 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie