A wieczorem...

A wieczorem, gdy już będziesz leżał w pościeli,
Czekając niecierpliwie na sen zbawienny,
Ja do ciebie przyjdę w czerwieni lub w bieli
I opowiem ci sobą siedem pragnień podniebnych.
W tej ciszy zemdlonej od naszej bliskości
Przemówią tylko ciała w swej pożądliwej nagości.
Niech oczy twe płoną, nie pozwolę ci zasnąć!
Będziesz patrzył na mnie aż iskry nie zgasną
I uśmiech słodki niech otuli mnie błogo
A potem... przytul do serca jak relikwię drogą!

autor

jonea

Napisany: 2008-03-18 Dodano: 2008-03-19 22:11:34

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie