Wielka łaska na kulawym sznurku

Nie było mu dane dziś zaśpiewać.
A śpiew jego był przepiękny,
Nie było mu dane.
I nie mógł duszy wydrukować,
I kolor echa był tu zbędny.

Potężny duchem , a wątły ciałem,
Nigdy przyjaciół nie posiadał.
Mieć jego odcień zawsze chciałem,
Po to , bym cuda opwiadał.

Ja miałem kiedyś a on nie!
Lecz mimo to nie doceniałem,
Przez wszystkie ścieżki wiodło mnie.
Choć słowa nie, nie dotrzymałem.

A dziś nie było mu dane,
Choć starał się ze wszystkich sił.
Klocki w nieładzie rozrzucane.
A on w bezruchu płaskim tkwił.

A chciał naprawdę tak niewiele.
Z losem uczciwie w karty grać.
Do klubu iść choć raz w niedzielę.
W postanowieniach swoich twardo trwać.

I nikt go serio nie traktował.
Cięzko go doświadczyło życie.
Zabawki swoje wziął spakował .
I odszedł, cicho, głucho,skrycie.

autor

13-13-13

Napisany: 2007-11-27 Dodano: 2007-11-28 20:00:32

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie