Wielki, lecz Drugi
Ten wiersz dedykuje świętej pamięci Karolowi Wojtyle, który zdumił cały świat.
Jak człowiek i jak ptak
Wędrował przez cały świat.
I choć skarbów miał nie dużo,
To i tak podzielił się "różą".
Naszym znakiem świętym był
I pobożnie sobie żył.
A zatem żegnaj ty mój panie,
Ty mój wielki chrześcijanie.
Gdzie też żyłeś blisko mnie
Na zawsze będę pamiętać Cię...
Byłeś polakiem, jednym z nas. Każdy będzie Cię pamiętać.
autor
K@l@
Dodano: 2008-05-10 13:49:08
Ten wiersz przeczytano 545 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Poza tym, był "Polakiem" a nie "polakiem"
"zdumił"? Po jakiemu to? "ty mój wielki chrześcijanie"
- chyba "chrześcijaninie". Dla mnie Jan Paweł II był i
jest nadal największym autorytetem dlatego zawsze będę
tępił bohomazy rzekomo go sławiące.
Podoba mi się wers "Gdzie też żyłeś blisko mnie" jak i
całego wiersza głęboka wiara.