wielki smutek
nie pomagają ciepłe promienie,
niepokój burzy wnętrze, złość wyrywa
z ust cierpkie słowa, rzuca w eter.
dobrze, że ciężkie od mroku niebo
zabiera kolejny dzień. noc wypełniona ciszą
unosi spokój jak nieruchomy zegar.
spoglądam tam gdzie tonie księżyc,
rozrzucone myśli mniej bolą.
autor
nowicjuszka
Dodano: 2013-06-10 09:06:05
Ten wiersz przeczytano 2188 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Zatrzymuje
rozrzucone mniej bolą..ale i tak trzeba je
pozbierac...uściski
podoba mi sie-pozdrawiam
Bardzo ładny czuły wiersz.
Pozdrawiam
Cieszmy sie każdym kolejnym dniem ,pozdrawiam
sama radość w życiu - a bo ja wiem?
Pozdrawiam serdecznie
Życie polega na tym że jest i radość i smutek.
No tak.. rozrzucone mniej bolą..
Pewnie, że tak..
Pozdrawiam.
Życie nie tylko radością się mierzy, a więc i smutek
trzeba umieć przeżyć! Pozdrawiam!
...ponoć łzy przynoszą ulgę i nowe zwiastują...piękno
jutra :-) Wzruszasz, duszy dotykasz wrażliwości.Piękny
Twój "motyl" pomimo smutku i bólu serca...Pozdrawiam i
uśmiech zostawiam :-)
spoglądam tam gdzie tonie księżyc,
rozrzucone myśli mniej bolą. :)
Bardzo dziękuję za przeczytanie
i słowa otuchy.Pozdrawiam.
Są jednak jakieś "ciepłe promienie" - może w końcu,
kroczek po kroczku, pomogą. Pomimo, że w smutku
niektórym kwitnie twórczość, życzę pogody ducha [ponoć
kobiety lepiej tworzą szczęśliwe, a mężczyźni właśnie
zasmuceni piszą dobrze - ale to tylko gdzieś
słyszałam...]. Pozdrawiam.
spoglądam tam gdzie tonie księżyc,
rozrzucone myśli mniej bolą.
zakończenia jest doskonałym obrazem smutku
Smutny wiersz.Uśmiechnij się.
:)