Wielkie Bum!
I znów
brak mi do ciebie słów
mój miły
nasze światy się pogubiły
jak w Wielkim Bum
odbiegają od siebie
w dal
i tylko smutek
pustka bezkresna
i czegoś żal
I znów
brak mi do ciebie słów
mój miły
nasze światy się pogubiły
jak w Wielkim Bum
odbiegają od siebie
w dal
i tylko smutek
pustka bezkresna
i czegoś żal
Komentarze (10)
W kilku slowach, potrfisz tak wiele powiedziec...:)
Musiała być wielka kłótnia skoro było to aż takie
wielkie bum,a może światy wróciły już na swoje
właściwe tory?
Krótki, prosty wiersz... a mówi wiele...
krzyk, odgłosy a po chwili tylko cisza...i
zal...decyzja należy do ciebie.
...i cisza...i co dalej...
Nie martw się Krysiu - teoria mówi, że jest to swoisty
cykl a więc kiedyś znów natkniecie się na siebie...
krotki ale jakze wymowny..podoba mi się.
witaj, a cóż to za niepoprawny syn? same z nim
kłopoty. ze lepiej postawić na niego krzyżyk? Twoja
decyzja. pozdrawiam.
to bum, raczej ciche jest, brzmi jak opadające z
bezsilności ręce
Po prostu rymowanka. W jakim celu napisana? By
utrwalić na papierze myśl, może myślątko i ogłosić to
światu i świat to doceni. A pewnego słowa z
wyrachowaniem nie użyję. Po co stresować autorkę.